واکاوی سیاست انگلستان در خلیج‌فارس (203-1970)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 -

2 استادیار روابط بین الملل و پژوهشگر ارشد مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه

3 استاد تمام‌وقت دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و استاد مدعو گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد

چکیده

خروج انگلیس به عنوان یک ابرقدرت سنتی از منطقه خلیج ‌فارس در اوایل دهه 1970، نقطه‌ی عطفی در سیاست خارجی این کشور و نیز روابط منطقه‌ای و بین‌المللی کشورهای حوزه خلیج فارس به‌شمار می‌رود. این مقاله سعی در پاسخ به این پرسش دارد که سیاست‌های منطقه‌ای انگلیس در خلیج ‌فارس در بازه‌ی زمانی۱۹۷۰ تا ۲۰۰۳ بر چه مبنایی استوار بوده است؟ فرضیه اصلی مقاله این است که سیاست‌های منطقه‌ای انگلستان تابعی از منافع اقتصادی این کشور به‌ویژه مسأله تأمین انرژی از طریق حفظ توازن قوا بین کشورهای منطقه بوده است.
بر این اساس، نویسندگان با بهره‌گیری از مدل مایکل برچر و روش تاریخی– تحلیلی‌، ساختار سیاسی داخلی حزبی انگلیس که منجر به چرخش نخبگان سیاست خارجی می‌شود را به‌عنوان یک عامل مؤثر محیط عملیاتی بر سیاست خارجی این کشور در منطقه‌ی خلیج فارس و در موضوع خروج نیروهای نظامی انگلستان از منطقه بررسی کرده‌اند. همین متغیر یکی از عوامل اصلی ورود دیگرباره انگلیس به تحولات منطقه نیز بوده است. نویسندگان به این نتیجه می‌رسند که ساختار دو حزبی حاکم بر انگلیس همواره بر سیاست خارجی این کشور در منطقه خلیج فارس تأثیرگذار بوده و این روند تا زمان کنونی نیز ادامه دارد.

کلیدواژه‌ها