از زمان وقوع حادثه یازدهم سپتامبر 2001 میلادی، بحثهای زیادی درباره نسبت فاشیسم و اسلام گرایی مطرح شد، در این میان، برخی از «فاشیسم اسلامی» سخن به میان آوردند. با ظهور داعش در عراق و سوریه و جنایات آن گروه و همچنین نحوه تشکیلات و سازماندهی داعشی ها، ضمن آنکه این تعبیر رواج بیشتری پیدا کرد، به نظر میرسد نیاز است تا مقایسه دقیق تری نیز میان این دو جریان صورت گیرد. در مقاله پیش رو، علاوه بر بیان تعاریفی از فاشیسم و اسلام‌گرایی رادیکال، به بیان رویکردهای مختلف در زمینه رابطه این دو جنبش و ایدئولوژی با یکدیگر و نقاط اشتراک و افتراق آنها توجه شده است. بر این اساس، پرسش اصلی آن است که که چه نسبتی میان اسلام‌گرایی رادیکال، با تمرکز بر نمونه داعش و فاشیسم برقرار است؟ رویکرد مقاله مبتنی بر دیدگاه والتر لاکوئر آن است که به رغم آنکه این دو ایدئولوژی و جنبش دارای نقاط اشتراک زیادی با یکدیگر هستند، نمیتوان آنها را معادل یکدیگر قلمداد کرد، با این وجود، هر دو را می‌توان جلوه‌هایی از توتالیتاریسم دانست؛ در واقع، به نظر میآید که داعش به واسطه برخاستن از خاکستر جنگ و بی‌ثباتی، مدرنیسم ارتجاعی، حذف تفاوتها، محافظهکاری اجتماعی و تقدیس مرگ و خشونت ـ و به رغم برخی تفاوتها ـ نزدیک‌ترین جنبش و ایدئولوژی مدرن به فاشیسم است؛ چرا که این ویژگی‌ها همچون تجربه فاشیسم موجب تاریخ گرایی، بسیج گرایی، انحصارگرایی و سرکوبگرایی شده است. مطالعه کیفی حاضر مبتنی بر رویکرد توصیفی ـ تحلیلی با استفاده از مستندات کتابخانه ای است.
نبوی, سید عبدالامیر, اعتضادالسلطنه, نوژن, & موسوی زاده جزایری, سیدمحسن. (1402). نسبت فاشیسم و اسلام گرایی رادیکال (نمونه داعش)؛ بحثی نظری با تمرکز بر نظریه لاکوئر. مطالعات خاورمیانه, 30(3), 133-158.
MLA
سید عبدالامیر نبوی; نوژن اعتضادالسلطنه; سیدمحسن موسوی زاده جزایری. "نسبت فاشیسم و اسلام گرایی رادیکال (نمونه داعش)؛ بحثی نظری با تمرکز بر نظریه لاکوئر". مطالعات خاورمیانه, 30, 3, 1402, 133-158.
HARVARD
نبوی, سید عبدالامیر, اعتضادالسلطنه, نوژن, موسوی زاده جزایری, سیدمحسن. (1402). 'نسبت فاشیسم و اسلام گرایی رادیکال (نمونه داعش)؛ بحثی نظری با تمرکز بر نظریه لاکوئر', مطالعات خاورمیانه, 30(3), pp. 133-158.
VANCOUVER
نبوی, سید عبدالامیر, اعتضادالسلطنه, نوژن, موسوی زاده جزایری, سیدمحسن. نسبت فاشیسم و اسلام گرایی رادیکال (نمونه داعش)؛ بحثی نظری با تمرکز بر نظریه لاکوئر. مطالعات خاورمیانه, 1402; 30(3): 133-158.
)