طی دهۀ گذشته، جمهوری خلق چین در چارچوب سیاست درهای باز اقتصادی و کسب ارز خارجی برای تامین هدفهای نوسازی خود به فروش سلاح و گسترش روابط نظامی با اغلب کشورهایی که در جهان سوم با یکدیگر به خصومت پرداخته بودند، مبادرت ورزید. سیاست تامین سرمایه لازم برای هدفهای نوسازی در راس برنامه های دنگ شیائوپینگ رهبر مقتدر چین قرار داشت که عملا بدون هیچ ملاحظه سیاسی انجام می گرفت. اوج بهره برداری چین از درگیری نظامی در جهان سوم طی دهه 80 و مقارن با اجرای سیاست درهای باز و نیز در پیش گرفتن سیاست عملگرایی (پراگماتیسم) در صحنه بین المللی بود. به علاوه دهه 80 مصادف با بزرگترین جنگ خاورمیانه از زمان جنگ جهانی دوم به بعد و طولانی ترین جنگ پس از ترک مخاصمه در 1945 در جهان یعنی جنگ عراق علیه ایران بود.
)