عضو هیئت علمی و معاون آموزشی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
چکیده
تشکیل سازمان همکاری اقتصادی (اکو) در سال 1985 به گونه ای تجدید حیات سازمان همکاری برای عمران منطقه ای بود. بنیانگذاران این سازمان که ایران، ترکیه و پاکستان بودند، در شرایط جدید نظام بین المللی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی با تقاضای پیوستن جمهوری های آسیای مرکزی و نیز آذربایجان به آن مواجه گردیدند. پذیرش آنها سبب شد تا سازمان اکو به یکی از مهمترین سازمانهای منطقه ای تبدیل شود. اهمیت استراتژیک منطقه آسیای مرکزی و قفقاز سازمان اکو را به مرحله جدیدی از حیات آن که از سال 1985 آغاز شده بود وارد ساخت و اعضای جدید اکو این سازمان را ابزاری مهم برای رهایی از وابستگی همه جانبه خود به روسیه یافتند. در این مقاله که برداشتی از رساله دکترای نگارنده است عوامل و موانع همگرایی منطقه ای در این سازمان مورد بررسی قرار گرفته است.
)