دولت پاکستان در 28 و 30 می 1988 دست به آزمایش تسلیحاتی اتمی زد. این امر نشانه کنار گذاشتن سیاست مبهم تسلیحاتی اتمی این کشور بود که از دهه 1980 اتخاذ شده بود. در چارچوب این سیاست، پاکستان نه تنها فعالیت های تسلیحاتی خود را انکار نکرد بلکه حتی فراگیری آن را به منظور دستیابی به تسلیحات اتمی آشکار ساخت. در واقع اقدام پاکستان در این زمینه واکنشی در برابر آزمایشات اتمی 11 و 13 می توسط هندوستان بود که تصمیم ان از سوی بوروکراسی نظامی و غیرنظامی و دانشمندان اتمی اتخاذ شد و بنابراین رهبری سیاسی پاکستان در اتخاذ این تصمیم تنها نقش حاشیه ای داشتند. به دنبال این آزمایشات پاکستان خود را به عنوان یک کشور اتمی مطرح کرد، به نحوی که نواز شریف نخست وزیر پاکستان اظهار داشت: « مهم نیست ما به عنوان یک قدرت تسلیحاتی اتمی شناخته شویم یا نشویم، چرا که به هر حال ما یک قدرت اتمی هستیم.»
)