با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و افزایش تعداد اعضای اکو در آغاز دهه 1990 میلادی، زمینه مناسبی برای رشد و گسترش فعالیت های این سازمان پدید آمد. در مقاله حاضر که با هدف سنجش میزان همگرایی میان کشورهای عضو سازمان تدوین و تنظیم شده از نظریه کانتوری و اشپیگل به عنوان چارچوب تئوریک بحث استفاده شده است. بر این اساس، چهار متغیر ارتباطات شخصی، ارتباطات جمعی، مبادلات نخبگان و حمل و نقل مورد توجه قرار گرفته و روابط کشورهای عضو در این زمینه بررسی شده است. به نظر نویسنده، آمار نشان می دهد که در سالهای اخیر ارتباطات در هر چهار وجه افزایش داشته است. از این رو می توان ادعا کرد که این روند موجب تقویت همگرایی در منطقه اکو شده است.
)