از دهه آخر قرن بیستم، بر تعداد نهادها و سازمانهای بین المللی علاقه مند به گسترش دموکراسی در جهان عرب افزوده شد. نویسنده مقاله چگونگی و نتیجه فعالیت این گونه نهادها را طی سالهای 2001-1992 بررسی می کند و مشکلات پیش روی آنها را برمی شمرد. بر این اساس، اگرچه برخی از پروژه ها و طرحهای گسترش دموکراسی در جهان عرب موفقیت آمیز بوده است و این نهادهای واسطه توانسته اند آموزشهایی به شهروندان یا مجریان بدهند و بودجه هایی برای این مقصود تزریق کنند، محدودیت آفرینی های رژیمهای اقتدارگرای منطقه همچنان مشکل ساز بوده است. از این رو بسیاری از آنها کوشیده اند با تشکیل کمیسونهای ملی یا نهادهای وابسته در پوشش سازمانهای غیردولتی با طرحهای گسترش دموکراسی مقابله کنند و در ضمن کمکهای بین المللی مربوطه را خود دریافت کنند. نکته اینجاست که بسیاری از سازمانهای غیردولتی دریافت کننده کمکهای خارجی نیز انتقاداتی جدی را در مورد عملکرد نهادهای بین المللی مطرح کرده اند، از جمله آنکه نهادهای مذکور از واقعیت های منطقه آگاهی عمیقی ندارند و بر هزینه کردن بودجه ها به درستی نظارت نمی کنند.
)