با توجه به آن که سیاست چیزی جز مجموعه ای از تصمیم گیری ها نیست، سیاست خارجی و سیاست بین الملل را می توان تبلور تصمیم گیری های بازیگران نظام بین الملل دانست که در این سطح، تئوریهای تصمیم گیری با بررسی محیط کل و پارامترهای تصمیم گیری به ارزیابی سیاست خارجی می پردازد. در مقاله حاضر از مدل پیش تئوری جیمز روزنا به دلیل آن که تلفیقی از سطوح خرد و کلان در زمینه بررسی سیاست خارجی است برای تحلیل سیاست خارجی ایران بهره گرفته شده است. طی این مطالعه مشخص شد که در چهار تصمیم مهم اتخاذ شده در سیاست خارجی ایران همواره متغیر نظام بین الملل بیشترین اثرگذاری را در اخذ تصمیمات مهم داشته و متغیر فرد، تا پیش از اصلاح قانون اساسی در سال 1368 دومین متغیر اثرگذار بوده است. پس از اصلاح قانون اساسی، این متغیر جای خود را به متغیر نقش واگذار نمود. همچنین متغیرهای بوروکراتیک و اجتماع در اولویت بعدی قرار داشته اند.
)