موفقیت پیاپی حزب عدالت و توسعه در انتخابات پارلمانی ترکیه در دهه نخست هزاره سوم، سوالات بسیاری را در محافل سیاسی و آکادمیک در کشورهای مختلف برانگیخت؛ چگونگی تحول در فرآیند جریان اسلام گرایی در سال های پس از تاسیس نظام سکولار در این کشور و چگونگی رشد و گسترش این جریان، از مسائلی بوده است که نگاه بسیاری از این محافل را به خود جلب کرد. اما آنچه که بیشتر از هر چیز مورد توجه صاحب نظران قرار گرفت، این که جریان اسلام گرای پیروز در یک دهه اخیر تا چه حد می تواند ادامه همان جریان اسلام گرایی در دهه های پس از تاسیس نظام لاییک در این کشور باشد. نکته مهم تر اینکه، جریان اسلا م گرای حزب عدالت و توسعه تا چه حد پدید ه ای متفاوت از جریان اسلام گرایی در گذشته است؛ آیا گفتمان ارایه شده از سوی جریان اسلامگرایی در دهه 90 ادامه همان گفتمان جریان اسلامگرایی در گذشته است یا اینکه با گفتمان کاملا متفاوتی در عرصه سیاسی ترکیه ظاهر شده است.
)