مقاله حاضر در پی آن است تا بر اساس مؤلفه هویت و در چارچوب تئوری ساز ه انگاری، روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان را مورد بررسی قرار داده و به طور اخص انگار ه های هویتی را در واگرایی بین این دو کشور تبیین کند. کشور عربستان سعودی بعد از انقلاب اسلامی ایران همواره سیاست خصمانه ای نسبت به ایران داشته و گرچه در طول این سه دهه فراز و نشیب هایی داشته است، ولی همچنان این سیاست خصمانه پابرجاست. نگاهی به روابط ایران و عربستان از 1304 تاکنون نشان می دهد که روابط دو کشور همواره در هاله ای از تضاد و واگرایی قرار داشته است و در دوران همکاری بین دو کشور هم می توان ریشه های تنش را مشاهده کرد. سؤال اصلی مقاله این است که انگاره های هویتی چه تاثیری در روابط عربستان و ایران بعد از انقلاب داشته است؟ مفروض مقاله این است که ادراکات و برداشت های هویت بنیان، سبب شده است تا روابط عربستان سعودی و ایران بیشتر به سمت واگرایی سوق داشته باشد. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات بر پایهی روش اسنادی-کتابخانه ای صورت گرفته است.
)