انقلاب 25 ژانویه مصر، درواقع نتیجه بحرا نهایی در سطح جامعه از قبیل افزایش فاصله طبقاتی و گسترش فساد و تلاش مبارک برای موروثی کردن ریاست جمهوری بود که با کمک رسانه ها- از مطبوعات تا شبکه های اجتماعی- زمینه را برای شکل گیری جنبشهای اجتماعی در مصر، ضد رژیم مبارک و سقوط آن فراهم کرد. در این راستا آنچه بسیار موردتوجه قرار می گیرد، نقش پررنگ مطبوعات و رسانه های چاپی در روند انقلاب است. درحالیکه از دیرباز در این کشور با سه نوع سیستم روزنامه نگاری دولتی، مستقل و روزنامههای متعلق به احزاب مخالف، روبرو بودهایم، نویسنده تلاش کرده است تا در این زمینه به این پرسش اصلی پاسخ دهد که نقش و موضع هریک از این سه نوع سیستم مطبوعاتی در سرزمین اهرام در فرایند انقلاب 2011 (به ویژه از 25 ژانویه تا 11 فوریه روز استعفای مبارک) به چه صورتی بوده است و این موضع گیری ها تا چه اندازه توانسته بر روند انقلاب ژانویه تاثیرگذار باشند؟ در این راستا ضمن معرفی دقیق روزنامه های هر سیستم، به بررسی آراء و مواضع این روزنامه ها و به تصویر کشیدن تفاوتهای عمده میان مطبوعات دولتی با روزنامههای مستقل و متعلق به احزاب می پردازیم. چنانکه یافته های تحقیق نشان می دهد، به نظر می رسد در انقلاب ژانویه 2011 مصر، آزادی نسبی این رسانههای سنتی در بیان نظرات خود به همراه رشد طبقه متوسط، توانست با بسیج کردن مردم برای رسیدن به خواسته های خود و تشکیل جنبشهای اجتماعی قدرتمند تا حدودی امکان گذار مصر از دیکتاتوری سی ساله خود را فراهم نماید.
)