پس از هفتصد سال امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول به دست قدرتهای اروپایی فروپاشید، مانند غالب حکومتهای دوران پیش مدرن، این امپراتوری نیز حکومتی مذهبی بود. سلطان عثمانی خود را خلیفه مسلمین می نامید و از همین طریق نیز به سلطنت خود مشروعیت می بخشید. به همت مصطفی کمال که ترکان او را آتاتورک نامیده اند، از میان خاکستر امپراتوری گسترده عثمانی کشور ترکیه متولد شد. ویژگی حکومت این کشور جدید دوری جستن از اسلام به عنوان ایدئولوژی حکومت و تاکید بر ترک بودن همراه با گرایش شدید به غرب بود. ترکیه کشوری شد مبتنی بر جدایی دین از سیاست و طالب پیوستن به جامعه اروپا. سیاست نگرش و گرایش به غرب که آتاتورک آن را بنیاد نهاد تا امروز مورد تاکید و پیروی از همین سیاست گرایش به غرب، ترکیه پیوسته کوشیده است که به عضویت جامعه اروپا درآید که با وجود ممارست بسیار دولتهای ترکیه تا امروز ثمربخش نبوده است.
)