ترکیه در چند دهه اخیر تلاشهای فراوانی برای حضور در میان کشورهای اروپایی انجام داده است. با توجه به پیامدهای عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا برای این کشور و همسایگانش، به نظر می رسد که بررسی این موضوع از اهمیت دوچندانی برخوردار باشد. مقاله حاضر با این فرض که تقابل ترکیه و اتحادیه اروپا ادامه خواهد یافت و این امر ناشی از برخورد دوجهان بینی و دو هویت متفاوت است، پتانسیل های لازم برای دگرگونی این وضعیت را مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده این فرضیه را مورد آزمون قرار داده است که عدم پویایی ساختارهای داخلی ترکیه از یک سو و احساس تهدید هویتی کشورهای اروپایی از سوی دیگر، مهمترین مانع پیوستن کامل ترکیه به ان اتحادیه است. در نتیجه، ترکیه در بهترین شرایط می تواند به این اتحادیه نزدیکتر شود و به گسترش روابط خود با آن بپردازد ولی قادر به عضویت کامل نخواهد بود. نویسنده در پایان مقاله، آثار پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا را بر وضعیت ایران برشمرده است.
)