استادیار روابط بین‌الملل و مطالعات دیپلماتیک دانشگاه شیراز
چکیده
تحول نظام بین الملل و اهمیت یافتن فرایند ارتباطات در درون آن، سبب ناکارآمدی نگرش های سنتی به نظام مذکور گردیده و این پرسش اساسی را مطرح می نماید که چگونه می توان نظام نوین را تحلیل کرد و بر اساس این تحلیل جدید کشورها از جمله ایران به عنوان واحدهای آن با چه محیطی در عرصه سیاست خارجی روبه رو هستند و سیاست خارجی خود را چگونه ترسیم می نمایند؟ نویسنده مقاله حاضر بر این باور است که تئوری شبکه ای از کارآمدی مؤثری برخوردار بوده و بر این اساس نظام بین الملل در قالب شبکه جهانی متشکل از شبکه های ژئوپلیتیکی، ژئوکالچری و ژئواکونومیکی قابل تحلیل است و در همین راستا محیط شبکه ای تحلیل کننده سیاست خارجی کشورها از جمله ج.ا. ایران خواهد بود.
)