سرشت و بافت قبیله ای از ویژگی های اصلی ساختار اجتماعی عراق است به گونه ای که روابط عشیره ای بر زندگی روستایی و چادرنشینی این کشور سلطه کاملی دارد. با در نظر داشتن این واقعیت، هدف این مقاله بررسی جایگاه و نقش عشایر و قبایل در تحولات سیاسی و اجتماعی عراق در دوره های مختلف حیات سیاسی این کشور است. ایده اصلی آن است که عشایر از متغیرهای مهم تاثیرگذار بر تحولات عراق بوده اند و به دلیل موقعیت برجسته و اثرگذار خود همواره در مبادلات و بازی های قدرت مورد توجه و تعامل بازیگران داخلی و بین المللی عرصه سیاسی قرار گرفته اند. به بیان دیگر، بافت عشیره ای و قبیله ای عراق همواره یکی از عوامل اصلی جهت دهی سیاست ها و ایجاد فرصت و چالش در روند سیاستگذاری بازیگران داخلی و خارجی این کشور بوده است.
)