مقاله حاضر روندهای شکل گیری سیستم امنیت خلیج فارس پس از صدام را با تاکید بر نقش ایالات متحده و چالش های ج.ا. ایران در این فرایند بررسی می کند. نگاهی تاریخی به نقش ایران در تامین امنیت خلیج فارس نشان می دهد که این نقش تا اندازه ای زیادی تابع متغیر نقش آمریکا در ساختار امنیت منطقه بوده است. اگرچه کنارگذاری ایران از سیستم امنیتی باعث فقدان مشروعیت و شکنندگی سیستمها بوده است. یافته ها نشان می دهد که سیستم امنیتی آمریکا در برابر ج.ا. ایران یک سیاست دولبه ای (استفاده از فرایند جذب ایران در سیستم و به طور هم زمان تشدید فشارها بر ضد ج.ا. ایران) بوده. روندها و چشم اندازها حاکی از این است که در روند شکلگیری ساختار جدید امنیت در منطقه به رهبری آمریکا به دلیل استمرار فقدان اعتماد در روابط ایران و بازیگران عرب منطقه و نقش مبهم و انتقالی عراق در منطقه و استمرار وابستگی شورای همکاری خلیج فارس به منطقه، همراه با تشدید چالشها در موضوع هسته ای ایران و بزرگنمایی و ترویج سیاست های ایران هراسی از سوی امریکا، سیاست آمریکا در دوره جدید مبتنی بر سیاست «تشدید مهار ایران» در استمرار سیاست های گذشته و شکل گیری سیستم امنیتی با مشارکت کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به علاوه عراق و کنار گذاشتن ایران می باشد.