هدف این مقاله بررسی سیستم سایبرنتیک خلیج فارس و امکان نقشآفرینی و تاثیرگذاری ایران بر این سیستم است. در این راستا نویسنده پس از تشریح نظریه سایبرنتیک در مطالعات منطقه ای به عنوان چارچوب مفهومی پژوهش، به تطبیق سیستم امنیت هژمونیک خلیج فارس با آن می پردازند. مقاله سپس با نشان دادن نقایص این سیستم، حالت عدم تعادل پویای آن را تشریح نموده و به این ترتیب خبر از قرار داشتن این سیستم سایبرنتیک در یکی از مکانهای فازی اش می دهد. به باور نویسنده، جمهوری اسلامی ایران با استفاده از مدل جذب کننده های ناآشنا که در مکان فازی کنونی سیستم کنترل سایبرنتیک خلیج فارس ظاهر شده است، می تواند از این شرایط حداکثر بهره را برده و وضعیت خود را از زیر سیستم کنترل شونده به جایگاه کنترل کننده و کنترل شونده تغییر دهد.
)