این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، به این پرسش پاسخ میدهد که براساس نظریه واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی، چگونه میتوان الگوی حاکم بر سیاست خارجی ایران در سالهای 1392 تا 1396 را تحلیل کرد. درواقع، نویسندگان مقاله تلاش میکنند با استفاده از رویکرد واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در یکی از مهمترین ادوار تاریخ چند دهه اخیر یعنی سالهایی که به توافق برجام منجر شد (1392-1396) را مورد بررسی قرار دهند. رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی در این دوره، نمونهای از آن الگویی است که رمضانی آن را واقعگرایی آرمانگرا مینامد. فهم این الگو کمک میکند تا بتوان با حدی از ضریب خطا، پیشبینی از رفتارهای آینده کارگزاران سیاست خارجی جمهوری اسلامی در حوزههای مختلف ارائه کرد. در ادامه با این مفروض که نهادهای گوناگونی در سیاست خارجی ایران دخیل هستند، به تحقیق پرداختهایم. شیوه جمعآوری دادهها کتابخانهای و جستجو در مقالات و سایتهای معتبر است.
محسنی اژیه, فاطمه, & عطار, سعید. (1401). بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس رویکرد واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی (1392-1396). مطالعات خاورمیانه, 29(1), 131-150.
MLA
فاطمه محسنی اژیه; سعید عطار. "بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس رویکرد واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی (1392-1396)". مطالعات خاورمیانه, 29, 1, 1401, 131-150.
HARVARD
محسنی اژیه, فاطمه, عطار, سعید. (1401). 'بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس رویکرد واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی (1392-1396)', مطالعات خاورمیانه, 29(1), pp. 131-150.
VANCOUVER
محسنی اژیه, فاطمه, عطار, سعید. بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس رویکرد واقعگرایی آرمانگرایانه روحالله رمضانی (1392-1396). مطالعات خاورمیانه, 1401; 29(1): 131-150.