بحرین کشوری در جنوب کشور ایران و حوزه خلیجفارس میباشد و نقشی مهم در معادلات منطقهای دارد. این کشور پس از استقلال از ایران در سال ۱۹۷۱ همواره به دنبال ارتقاء سطح امنیتی و استقلال خود با توسل به قدرتهای منطقهای و فرامنطقهای بوده است. از طرفی اسرائیل نیز با ایجاد توافقاتی در حوزه خلیجفارس به دنبال تحقق دستاوردهای سیاسی مهم و تأثیرگذار برای خود و بهخصوص همپیمان قدرتمند خویش آمریکا است و برای او و آمریکا این موضوع هدفی مطلوب محسوب میگردد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از منابع اسنادی در صدد پاسخ به این سؤال که پیامدهای عادیسازی روابط اسرائیل با بحرین بر جمهوری اسلامی ایران چیست؟ میباشد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بحرین برای کسب حمایت استراتژیک آمریکا و ارتقای جایگاه منطقهای خود و مقابله با تهدیدات پیشرو به گسترش روابط با اسرائیل روی آورده و اسرائیل نیز برای ارتقای جایگاه منطقهای، خروج از انزوای دیپلماتیک و شکلدهی جبههای در مقابل جمهوری اسلامی ایران به گسترش روابط با کشورهای حوزه خلیجفارس پرداخته است. بنابراین ضروری است تا با واکاوی دقیق اهداف اسرائیل در عادیسازی روابط با بحرین تدابیر و راهبردهای لازم به منظور خنثی نمودن و حتی مقابله با اهداف خصمانه صهیونیستها نسبت به جمهوری اسلامی ایران اتخاذ گردد.
)