بررسی و تحلیل مهم ترین علل ثبات سیاسی و عدم وجود اعتراضات دموکراسی خواهانه در امارات متحده عربی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر می­کوشد با روشی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از داده­های کمی و کیفی به بررسی و تحلیل مهم­ترین دلایل ثبات سیاسی و عدم وجود تکانه­های دموکراسی­خواهانه در امارات متحده عربی بپردازد. نظریات دولت رانتیر و اقتصاد رانتی-نفتی، رانتیریسم متاخر و نوپاتریمونیالیسم و تلفیق این موارد، چارچوب نظری تحقیق حاضر را تشکیل می­دهند. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که امارات برای جلوگیری از جنبش­های اعتراضی و برهم خوردن ثبات سیاسی، دو استراتژی هم­زمان و مکمل هم در اقتصاد و سیاست اتخاذ کرده است. امارات در اقتصاد به­دنبال استراتژی تنوع­بخشی به اقتصاد و فاصله­گیری از اقتصاد رانتی و تک محصولی و در نتیجه کاهش آسیب­پذیری در اقتصاد می­باشد. در سیاست نیز حکومت امارات به­دنبال الگوی دولت پاسخگو اما غیردموکراتیک است. دولتی که به مطالبات اقتصادی و رفاهی پاسخ­های بسیار مناسبی می­دهد اما در حوزه سیاست به­شدت غیردموکراتیک بوده و تنها دست به اصلاحات سطحی و تاکتیکی می­زند. بنا به دلایل گفته‌شده، امارات ثبات سیاسی خود را حفظ کرده و دچار تکانه­های شدید سیاسی نشده است. اما بنا به دلایلی چون، تحولات بین­نسلی و ظهور طبقه متوسط جدید در خارج از شبکه حمایتی شیوخ حاکم، ترکیب جمعیتی و فعال شدن مهاجران، پایان­پذیری درآمدهای نفتی، افزایش آگاهی سیاسی و کاهش مشروعیت­های سنتی-قبیله­ای امارات در آینده نمی‌تواند مانند امروز از امواج دموکراسی‌خواهی مصون بوده یا در برابر آن مقاومت بالایی نشان دهد.

کلیدواژه‌ها