نیل به مقاصد سیاسی، امنیتی و اقتصادی، همواره از مهم ترین اهداف کشورها در تدوین و اعمال سیاست خارجی شان بوده است. برای تحصیل این مقاصد، کشورها به طور سنتی نوعی دیپلماسی مبتنی بر رویکردها و ابزارهای سیاسی، نظامی و اقتصادی را در پیش می گیرند؛ باوجود این ، در نیمه دوم سده بیستم رویکردهای جدیدی در دیپلماسی مطرح شد که توجه افزو نتر و تاکید بیشتر بر راهکارها و ابزارهای فرهنگی را به مسئولان و طراحان سیاست خارجی توصیه می کرد. در این بین ایران نیز، از جمله کشورهایی است که توانایی بالقوه ای در جذب و اثرگذاری بر مخاطبان جهانی و منطقه ای خود دارد. از این رو ضرورت دارد با در نظرگرفتن توانایی های ایران، راهبرد مدونی برای دیپلماسی فرهنگی ارایه شود. بر اساس نظریه سازه انگاری، زمانی که افراد هویت خود را تغییر می دهند، تعریف آنها از منافع نیز متحول خواهد شد. بر این اساس، هدف اصلی مقاله حاضر عبارت است از بررسی توانایی ها و قابلیت های ایران در زمینه قدرت نرم و چگونگی بهره گیری از آنها در دیپلماسی منطقه ای جهت تامین منافع ملی جمهوری اسلامی ایران. با توجه به ماهیت و موضوع مورد مطالعه، گردآوری اطلاعات بهره گیری از منابع خبری با تکیه بر داد ه های عینی - تاریخی صورت پذیرفته است.
)