برابری سیاسی یکی از محوری ترین پایه های دموکراسی است که طیفی از اندیشمندان و متفکران جهان غرب، به تقابل آن با اسلام سیاسی باور دارند. این گروه با استدلال هایی متفاوت اسلام سیاسی را فاقد ظرفیت و توان لازم در تحقق برابری سیاسی تلقی کرد ه اند . ترکیه یکی از نمونه های منحصر به فرد به شمار می رود که رویکردها و اقدامات حزب اسلام گرای عدالت و توسعه، منطق تقابل اسلام سیاسی با اصول و مبانی دموکراسی را با چالش مواجه ساخته است. نوشته حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی، عملکرد حزب عدالت و توسعه را در چگونگی تحقق اصل برابری سیاسی به بحث گذاشته است. نگارنده پس از شناسایی و معرفی گروه های دینی - مذهبی و قومی - نژادی، اقدامات حزب عدالت و توسعه را در دو دوره حاکمیت این حزب بر جامعه مسلمان ترکیه، در دو حیطه نظری و عملی مورد مداقه قرار داده است. در حوزه نظری، برابری سیاسی در اساسنامه و بیانیههای انتخاباتی حزب بررسی و نشان داده شده که برابری به وجهی عام مورد تاکید رهبران حزب عدالت و توسعه بوده است. در حیطه عملی نیز تجربیات حزب در عرصه های تحقق برابری سیاسی چون حق انتخاب، حق انتخاب شدن و حق احراز مناصب سیاسی، تحلیل و ارزیابی شده است . یافته های مقاله در این خصوص حاکی از عزم، اراده و اهتمام جدی حزب در تحقق و توسعه برابری سیاسی در قلمروهای مورد بحث بوده است.
)