حرکت های انقلابی در بحرین و نظریه محرومیت نسبی تد رابرت گار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

چکیده

عدم توجه به خواسته های مردم از سوی دولت ها همواره به عنوان عاملی اساسی در برانگیختن مردم محسوب می شود، و محرومیت دیر یا زود خشم و اعتراض عمومی را در پی می آورد. بحرین نیز ازجمله کشورهایی است که حاکمان آن کمتر به حقوق اکثریت شیعی توجه داشته و به آن پرداخته­اند در این راستا، مقاله حاضر سعی دارد با تمرکز بر تحولات صورت گرفته در سطح منطقه و به خصوص کشور بحرین، و با توجه به نظریه محرومیت نسبی، به بررسی اعتراضات مردمی در بحرین بپردازد . از این رو سعی شده است تا نشان داده شود که حرکت­های مردمی در بحرین به خصوص در سطح شیعیان تا چه میزان محرک اصلی اش محرومیت ایجاد شده در طول سال های پادشاهی آل خلیفه بوده است؟ در این زمینه باید عنوان کرد که محرومیت نسبی با عدم توجه به خواسته­های مردم و انتظارات آنها ایجاد می شود و به مرور زمان از صور ذهنی خارج و به صورت خشونت جمعی نمایان می شود. مردم بحرین نیز در طول سال های پادشاهی آل خلیفه همواره در محرومیت به سر می بردند و با ناامید شدن از اصلاح حکومت به سمت تغییر نظام و انقلاب کشیده شدند.

کلیدواژه‌ها