سیاست خارجی اتحادیه اروپا در خاورمیانه بیانگر آن است که این سازمان در دوران جنگ سرد بیشتر از قدرت نرم خود استفاده نموده و امنیت اتحادیه را به کشور آمریکا واگذار کرده است . پس از جنگ سرد سیاست های اتحادیه دارای چند ویژگی مهم بوده است : 1. دشواری تصمیمگیری در سیاست خارجی به ویژه با ورود کشورهای جدید؛ 2. افزایش تلاش برای هماهنگی سیاست خارجی دولت های عضو؛ 3. تداخل بیشتر منافع ملی دولت های عضو؛ 4. تشتت در آرای اتحادیه و دیدگا ه ها و نظرات انگلیس، آلمان و فرانسه در بحران های خاورمیانه؛ 5. ایجاد نیرو ی های نظامی واکنش سریع اروپایی؛ 6. تلاش برای استفاده از قدرت سخت به ویژه در لیبی؛ و 7. استفاده توامان از قدرت نرم و سخت و یا به عبارتی قدرت هوشمند. تلاش برای تثبیت روند صلح خاورمیانه، روند بارسلون، سیاست همسایگی اروپا، شراکت در گروه چهار جانبه و کمک های مالی از جمله سیاست های معطوف به قدرت نرم اتحادیه بوده است. سیاست خارجی کشورهای قدرتمند اتحادیه در قبال منطقه خاورمیانه همواره درجستجوی اهداف ذیل بود: 1. کسب بازارهای نوین در خاورمیانه؛ 2. کسب منابع مطمئن انرژی؛ 3. ایجاد صلح وثبات در منطقه به منظور افزایش مبادلات تجاری؛ 4. جلوگیری از هجوم آوارگان و مهاجرین؛ و 5. مبارزه با حرکت های تروریستی و افراطی.
)