دشمنی و تخریب اماکن مقدس و ازجمله عتبات عالیات در عراق یکی از اصول وهابیت به شمار آمده و در تاریخ عراق به یکی از مهم ترین مسائل این کشور تبدیل شده است؛ پیشتر توسط عشایر سنی وهابی ساکن عربستان به نام «اخوان» و اکنون توسط وابستگان فکری آنان مانند القاعده و داعش. این وضعیت به خصوص پس از سقوط حکومت صدام در سال 2003 و خروج نیروهای آمریکایی از این کشور شدت بیشتری یافته است. بررسی چگونگی حملات وهابیان به عتبات عالیات و علل آن در دوره سلطه عثمانی بر عراق و وابستگان فکری آنان مانند داعش در عصر کنونی مسئله اصلی مقاله حاضر است و نیز پاسخ به این سوال که آیا ادامه حملات داعش ملهم از افکار وهابیت بوده یا اینکه بدون وابستگی فکری و صرفاً به دلیل دشمنی با شیعه اقدام به این کار می کنند و به طور غیرمستقیم مورد حمایت وهابیان قرار می گیرند؟ فرضیه مقاله آن است که حملات داعش به عتبات عالیات عراق همگام با افکار وهابیان سنتی یا جهادی است، با این پیش فرض که نگاه هر دو گروه وهابیان سنتی و جدید و به دنبال آنها داعش نسبت به مظاهر و نماد های شیعه و حتی ادیان الهی کینه توزانه بوده و آنها را از مظاهر شرک و کفر می دانند. روش بررسی موضوع مقاله توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع تاریخی، سیاسی مربوط به تاریخ معاصر عراق و عربستان خواهد بود. انتظار می رود که این مقاله در شناخت ارتباط فکری وهابیت با داعش و چگونگی تبدیل آن به ابزار مقابله با گسترش تشیع در منطقه را هگشا باشد.
)