تحولات و پویایی های ژئوپلیتیکی جنوب غرب آسیا متاثر از گفتمان و پاد گفتمان های مختلفی است؛ اما آنچه در این میان بیشتر به چشم می آید رقابت سه گفتمان مسلط با عنوان گفتمان «اسلام شیعی » جمهوری اسلامی ایران، گفتمان «ضد شیعی » اعراب سنی و گفتمان «مبارزه با تروریسم » غرب است. هر سه گفتمان فوق از یک هویت مسلط برخوردارند که بر مبنای همین هویت مسلط سعی در تعریف هویت «دیگری » به عنوان دشمن دارند. گفتمان ضد شیعی اعراب سنی بر مبنای همین تفکر دیگری خود را «شیعه » و «ایران » و گفتمان اسلام شیعی جمهوری اسلامی، دیگری خود را «سکولاریسم » و «آمریکا » قرار داده اند؛ اما گفتمان غرب دیگری خود را «مبارزه با تروریسم » و «مبارزه با بنیادگرایی اسلامی » قرار داده است. نکته کلیدی بحث هم به همین مسئله مرتبط است. در حقیقت، گفتمان غرب بر مبنای تئوری قدرت هوشمند خود و با توجه به مؤلفه های جنگ نرم معتقد به هیچ دوست یا دشمنی برای خود، در همه زمان ها و مکان ها نیست؛ بلکه بر مبنای سیاست خارجی پراگماتیسمی یا عملگرایانه خود بسته به نوع استراتژی ها و اهداف ژئوپلیتیکی خود به این کار مبادرت می ورزد؛ اما هر دو گفتمان ژئوپلیتیکی عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران دیگری خود را هویتی ثابت و همچنین کشوری واحد قرار داده اند و به تبع آن، در همه شرایط و زمان ها بر مبنای همان دیگری به روایت ژئوپلیتیکی خود اقدام می کنند.