@article { author = {athari, asadollah}, title = {aa}, journal = {Middle East Studies}, volume = {8}, number = {4}, pages = {-}, year = {2001}, publisher = {Center for Scientific Research and Middle East Strategic Studies (with the participation of the Scientific Association for Peace Studies of Iran)}, issn = {1560-1986}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {سیاست روسیه نسبت به خاورمیانه: میراث یلتسین و چالش پوتین (قسمت اول)}, abstract_fa = {مسکو بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی موقعیت ژئوپلیتیکی خود را از دست داد و مجبور شد تا سیاست خارجی­ اش را بازسازی کند. به دنبال آشکار شدن نگرانی فزاینده درباره جمهوری­ های تازه استقلال یافته آسیای مرکزی و قفقاز که بسیاری روسها از ان به عنوان حیاط خلوت فدراسیون روسیه نام می بردند، سیاست خارجی روسیه بر کشورهای ایران و ترکیه متمرکز شد. روسیه با ایران که نه تنها خریدار اصلی راکتورهای هسته ای و تجهیزات نظامی روسی بود، بلکه همچنین سیاست مشترکی با این کشور در قبال  افغانستان، تاجیکستان و آذربایجان داشت، اتحاد تاکتیکی را توسعه داد. روسیه رابطۀ پیچیده ای نیز با ترکیه برقرار کرد. هرچند زمانی که پوتین به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب شد، رابطه این دو کشور بیشتر به سوی همکاری به ویژه در زمینه انرژی حرکت کرده است. با این حال، مشکل اساسی آن است که منابع اندکی برای موفقیت سیاست خارجی روسیه در خاورمیانه وجود دارد و نقش ابزارهای اقتصادی و نظامی در سیاست خارجی این کشور اساسا ضعیف است. در بخش نخست مقاله حاضر، عوامل مؤثر در روابط ایران و روسیه طی سالهای اخیر به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است.}, keywords_fa = {یلتسین,پوتین,روسیه,سیاست خارجی,ابزارهای اقتصادی و نظامی}, url = {https://cmess.sinaweb.net/article_151906.html}, eprint = {https://cmess.sinaweb.net/article_151906_8a68857ea536d1dfd3be6f2e68b83ff4.pdf} }